علیرغم سروصدای بلندی که در مورد USB-C وجود دارد، اپل در واقع اولین پذیرنده این کانکتور است. با این حال، استاندارد USB-C تنها در سال 2014 نهایی شد، که خیلی دیر بود – اپل می خواست هر چه زودتر کانکتور 30 پین را حذف کند.
در واقع، 16 پین روی یک پلاگین لایتنینگ وجود دارد، اما آنها در یک پیکربندی آینه ای هستند، بنابراین معمولاً فقط از 8 پین استفاده می شود. این اجازه می دهد تا دوشاخه را در دو جهت وارد کنید، که از نفرین USB جلوگیری می کند – ممکن است این شوخی قدیمی را شنیده باشید که سه بار تلاش می کند تا یک کانکتور USB را به درستی وصل کنید.
البته بخشی از اعتبار به iTunes می رسد، اما ما فکر می کنیم که کانکتور نیز مهم بود. پس از همه، شما باید یک گیگابایت آهنگ از کامپیوتر خود به پخش کننده انتقال دهید. اولین Nomad که با پورت موازی راه اندازی شد (شاید شما نیز آن را به عنوان “پورت چاپگر” شنیده باشید)، مدل های بعدی به USB منتقل شدند (و برخی از FireWire برجسته بودند).
یک اکوسیستم کامل در اطراف کانکتور 30 پین شکل گرفته بود، به عنوان مثال در بلندگوهای سازگار با آی پاد، در اتومبیل ها و حتی در اتاق های هتل یافت می شد. تصور کنید که می‌شنوید آیفون‌ها و آی‌پادهای جدید با یونیت اصلی خودرو یا بلندگوهایی که برای هر اتاق در هتل خود خریداری کرده‌اید، سازگار نیستند.
آی‌پاد انقلابی بود نه به این دلیل که می‌توانست MP3 را پخش کند، بلکه به این دلیل که سازماندهی و بارگذاری کل کتابخانه موسیقی در یک دستگاه جیبی آسان بود. قبل از آن پخش کننده های MP3 وجود داشت، از جمله دستگاه هایی با فضای ذخیره سازی بیشتر – به عنوان بدنام نظر Slashdot اشاره می کند، Creative Nomad می تواند آهنگ های بیشتری را بسازد. با این حال، به روش معمولی اپل، این سهولت استفاده بود که باعث موفقیت آی پاد شد.
اپل بیشتر آنجاست، همه مک‌های مک از USB-C بهره می‌برند، اکنون همه آی‌پدها نیز همین کار را می‌کنند، حتی ریموت تلویزیون جدید اپل نیز از آن استفاده می‌کند. با این کار چیزهایی مانند AirPods، صفحه کلید و ماوس های اپل انتخاب شده و البته آیفون باقی می ماند.
روزهای لایتنینگ به شماره افتاده است، اپل قبلاً تأیید کرده است که آیفون به USB-C منتقل می شود، اگرچه دقیقاً چه زمانی هنوز رسمی نشده است. به طور غیر رسمی، تحلیلگران فکر می کنند که این اتفاق در سال جاری و پیش از پایان مهلت تعیین شده توسط اتحادیه اروپا در سال 2024 رخ خواهد داد.
کابل USB-C به لایتنینگ • آداپتور USB-C به لایتنینگ برای شارژ قلم‌های اپل نسل اول
پس از نزدیک به یک دهه استفاده از رابط 30 پین، اپل چیزی مدرن تر و شیک تر می خواست. این با آیفون 5 در سال 2012 وارد شد و لایتنینگ نام داشت. و باعث عصبانیت مردم شد.
پایه اسپیکر لوازم جانبی محبوبی بود که با آی‌پاد و آیفون کار می‌کرد
فیل شیلر در جریان رونمایی از آیفون 5 در سال 2012، لایتنینگ را “کانکتوری مدرن برای دهه آینده” نامید. خوب، آن دهه سال گذشته تمام شد – زمان برای یک اتصال دهنده جدید فرا رسیده است.
آیفون 5 کانکتور لایتنینگ را به دنیا معرفی کرد – یک “کانکتور مدرن برای دهه آینده”
البته آداپتورهایی وجود داشت، اما آنها هرگز ایده آل نیستند. برای فرونشاندن خشم مشتریانش، اپل قول داد تا حداقل یک دهه آداپتور را عوض نکند. و تا آنجا که به آیفون‌ها (و آی‌پادهای متوقف‌شده) مربوط می‌شود، اپل به این وعده عمل کرد.
پس از معرفی لایتنینگ، برخی از لوازم جانبی دستگاه های قدیمی به آداپتور نیاز داشتند
با تنها 8 پین موجود، حداکثر سرعت انتقال داده مانند USB 2.0 است، 480 مگابیت در ثانیه که در بالا ذکر شد و خیلی بهتر از درگاه های FireWire اصلی اولین iPod ها نیست.
اما به یاد داشته باشید که 16 پین در لایتنینگ وجود دارد، فقط این است که اکثر دستگاه ها فقط 8 پین در مخزن خود دارند. استثناهایی مانند iPad Pro (قبل از اینکه به USB-C تغییر دهند) وجود دارد که دارای پریزهای لایتنینگ با 16 پین بودند. این قابلیت پشتیبانی از سرعت USB 3.2 Gen 1، با نام مستعار 5Gbps را فعال می کند. تا آنجا که ما می دانیم، یک کارت خوان خاص تنها دستگاهی است که از آن استفاده می کند و فقط با iPad Pro کار می کند. برای مثال، اپل هرگز کابل لایتنینگ به USB 3 را منتشر نکرد.
تنها لوازم جانبی لایتنینگ که از سرعت USB 3.2 Gen 1 پشتیبانی می کند
آی پاد نسل سوم، FireWire را با یک کانکتور داک 30 پین اختصاصی جایگزین کرد. از زمانی که کانکتور تمام موارد استفاده اصلی – شارژ و انتقال داده، همراه با پشتیبانی از لوازم جانبی خاص – را انجام می داد، این به اولین آیفون ها منتقل شد.
در گذشته لحظات شرم آوری وجود داشت که مک بوک های جدید فقط دارای پورت USB-C بودند، اما آیفون های جدید فقط با کابل های USB-A به Lighting عرضه شدند. و آیپد 10th نسل که از Apple Pencil اصلی پشتیبانی می کند اما پورت مناسبی برای شارژ ندارد، بنابراین به آداپتور نیاز دارد.
بنابراین، به هر حال رعد و برق چیست؟ این یک اتصال دهنده است – دوشاخه نر در سمت کابل، مادگی در سمت دستگاه – بسیار کوچک است زیرا تعداد پین ها را از 30 به فقط 8 کاهش داده است (برای مقایسه، USB-C دارای 24 پین است).
اپل سوئیچ کانکتور 30 پین را به یاد می آورد و اینکه چگونه بسیاری از لوازم جانبی را منسوخ کرد. این در واقع یکی از استدلال‌هایی بود که در مقابل پذیرش USB-C ارائه کرد، بسیاری از لوازم جانبی و کابل‌هایی که از Lighting استفاده می‌کنند به زودی در سطل زباله خواهند رفت. البته آداپتورهایی وجود دارد، اما آنها هرگز ایده آل نیستند.
به جای USB، اپل FireWire را برای اولین iPod خود در سال 2001 انتخاب کرد، کانکتوری که اخیراً در مک ها به کار گرفته شده بود. FireWire معمولاً بر اساس سرعتی که پشتیبانی می کند نامگذاری می شود، به عنوان مثال FireWire 400 با سرعت 400Mbps اجرا می شود. این دقیقا همان نوع 400 مگابیت در ثانیه است که در اولین iPod استفاده شد و تقریباً به سرعت حداکثر سرعت USB 2.0 480 مگابیت در ثانیه است.
شاید آیفون های آینده بالاخره سد 30 وات را شکسته و از شارژ سریع مناسب پشتیبانی کنند. و شاید با بهبود قابلیت های خروجی ویدیو، تجربه دسکتاپ Stage Manager را فعال کنند. یا شاید هم نه، USB-C قابلیت های زیادی دارد، این به اپل بستگی دارد که تصمیم بگیرد از کدام یک استفاده کند.
منبع: https://www.gsmarena.com/flashback_the_lightning_connector-news-57175.php
از طرف دیگر، USB-C مزایای زیادی دارد که در پست هفته گذشته آنها را توضیح دادیم. بزرگترین مورد برای کاربران اپل این است که می توانند از یک کابل برای همه چیز به جای حمل کابل برای مک بوک و دیگری برای آیفون استفاده کنند.
Creative Nomad Jukebox در سپتامبر 2000 با هارد دیسک 6 گیگابایتی (1 گیگابایت بیشتر از iPad اصلی) عرضه شد. با این حال، فقط یک پورت USB 1.1 داشت که حداکثر سرعت آن 12 مگابیت بر ثانیه بود. پر کردن حافظه داخلی با استفاده از این اتصال آهسته بیش از یک ساعت طول می کشد.
